پاکت سفید

اقلیت عصیانگر

فرزاد وثوقی – روزنامه نگار

کشور بدون تولید دارای مردمانی خواهد بود یارانه بگیر، هرچند درکشورما نام این عمل را می‌توان به صدقه بگیران نیزتعبیروتشبیه نمود،صدقه بگیرانی که آمارهایشان در حال افزایش است . یارانه‌ها به عدالت وانصاف توزیع نمی‌شود ونحوه پرداخت آن از سوی دولت با منت همراه است.اگر به دستورالعمل پرداخت یارانه‌های معیشتی توجه کنیم تمام ایرانیان مشمول دریافت آن می‌شوند چنانچه شمار قابل توجهی از ایرانیان خارج نشین هم از این پرداخت‌ها منتفع شده ومی‌شوند. رقم یارانه‌های نقدی براساس قانون از حذف یارانه‌های پرداختی به حامل‌های انرژی ونان بدست آمد ودولت تصمیم گرفت این یارانه‌ها را بطور مستقیم برای صرفه جویی در مصرف وافزایش کیفیت نان به مردم پرداخت کند.پس از مدتی دولت با یک بازی سیاسی وترفندی خاص اقدام به قطع یارانه بعضی بصورت فله‌‌‌ای وبا بهانه متمکن بودن سرپرستان خانواده کرد.

هرچند دولت در پرداخت یارانه‌ها از همان آمارهای جمعیتی روز اول استفاده می‌کند درحالیکه شماری از ملت را از دریافت یارانه محروم نموده ودرخصوص مصارف این بخش از اعتبارات، آمارهای کذب منتشر می‌کند.

در هر صورت شمار صدقه بگیران درکشورمان افزایش یافته ودرحال رشد است واین شماررا می‌توان از اعلام‌های رسانه‌‌‌ای مدیرانی که دوست دارند درکنار فقر عکس یادگاری بگیرندمشاهده نمودو با آمدن کرونا این سیما بیش از پیش نمایان شد. حال باید دید چرا محور فعالیت‌های ما تولید فقر وجهالت است؟ کشوری که باید با بهره گیری از منابع وثروت‌هایش بهترین رویکرد اقتصادی ومعیشتی را داشته باشد پیوسته دچار تنش‌های شدید سیاسی اقتصادی دربعد ملی وبین المللی است.

از طرفی مدیران کشور حاضر به برگزاری نظر سنجی از مردم پیرامون نحوه اداره سیاسی اقتصادی کشورنبوده وبه دیپلماسی پر تنش خود ادامه میدهند. اصراربراین پایه معنای خاص خود را دارد. اینکه کشوردایم بایددر تنش وبحران‌های اقتصادی معیشتی خودساخته باشدبه یک پرسش بزرگ تبدیل شده است.بحران‌هایی که دایم درحال اتفاق است ونحوه برخورد با آنها نیزسوال برانگیز ومعطوف به مردم است.

نحوه برخورد با بحران‌ها برای دولت مردان ما کاملا تعریف شده است . اگر بحران سیاسی باشد حاصل انتخاب غلط مردم است و اگر اقتصادی ومعیشتی باشد باز هم متوجه مردم است.چراکه مردم باید سرمایه گذاری کنند ، مردم باید بخش خصوصی را اداره کنند ، مردم باید پای کار باشند ومالیات ، عوارض ، خمس ، ذکات وصدقات را پرداخت کنند ودریک کلام مردم باید روی سهام ثروت‌های ملی را خط بکشند وخوداتکا شوند. با تمام این تفاصیل نوع ونحوه ارایه حمایت‌های دولتی نیز سوال برانگیز است . دولت اعتقاد دارد مردم باید بازیگران اصلی صحنه‌های اقتصادی باشند اما مجوزی برای برگزاری این بازی روی صحنه نمی‌دهد.

وجود فساد دردستگاههای دولتی صادرکننده مجوز برای فعالیت‌های بخش خصوصی گواهی برای داستان است. کوتاهی فاصله بین مردم وصادرکنندگان مجوز باعث پیدایش این فساد گسترده شده است وحالا باید فاصله را زیاد کرد تا دست مفسدین به کارآفرینان نرسد. دردوران پیش از کرونا بحث وبررسی برای ایجاد شبکه‌های اینترنتی واینترانتی مطرح بود، اینکه باید هوشمند سازی کرد وپای مراجعان به دستگاههای دولتی را کوتاه نمود اما چرا وبه چه علت این نظریه‌ها به مرز عمل واجرا نرسید خود پرسشی است که باید از گردانندگان شبکه‌های فساد درون دستگاهی پرسید.

اینکه حالا منتخبان مردم کوی به کوی درحال پرسش وچرایی عقب ماندگی اقتصادی هستند خود یک پرسش بزرگ است ،چراکه در جمع اینان هستند نمایندگان ادوار گذشته که به پیچ وخم فساد آگاهی کامل واشراف اطلاعاتی دارند اما مع الوصف به پرسش گری سوال برانگیز خود ادامه میدهند وباید دید آیا این افراد برنامه‌‌‌ای برای تعدیل دیپلماسی‌های سیاسی وسخت بین المللی وبهبود شرایط برای اعمال دیپلماسی‌های اقتصادی دارند.

گذر زمان همه چیز را مشخص خواهد کرد، هرچند این اعتقاد یک فرصت سوزی دوباره است ودرانتخابات یازدهم نیز هیچ ضمانتی از نامزدها ومنتخبین برای حل بحران‌های اقتصادی سیاسی گرفته نشده است.

این قلم براین اعتقاد است که باید راهبردهای اقتصادی برای پویایی دراین بخش را ارایه نمود واین راهبرد چیزی نیست مگر تعامل با جهان ، تعاملی سازنده ونه استثمار پسند که برخی گروههای اقلیت با آن به مخالفت می‌پردازند. ما در انقلاب 57 ثابت کردیم استعمار واستثمار ستیز هستیم ودرطول هشت سال مقاومت آنرا با خون خود امضا کردیم اما تنها مسئله‌‌‌ای که همچنان حل نشده باقی مانده است وجود عناصر فاسد درون دستگاهی است که اجازه ساماندهی امور وبهبود شرایط را نمیدهد که اگر با همین فرمان به جلو حرکت کنیم بدون شک وارد دره و واژگون خواهیم شد.

وظیفه رسانه‌ها ارایه هشدار در زمان خطر است ومدیران دستگاههای مربوطه باید هشدار‌ها را جدی بگیرند. این روش اداره امور، راه به بیراهه داردوباید اقتصاد را از دست گروههای اقلیت ، واسطه گر وسلطه جو خارج نمود واین میسر است اما با اتخاذ تدابیر خاص در کوتاه نمودن دست این افراد. /// انتهای پیام 803 کلمه