استثمار نو
فرزاد وثوقی – روزنامه نگار
وضعیت اقتصادی ملت بهبود که نیافته هیچ ،هر روز غول تورم بیشتر وبشتر گلوی مستضعفین را می‌فشارد.پروژه افزایش حقوق کارکنان دولت ویا کارگران داروی درد تورم نیست ، داروی درد تورم بازگرداندن ارزش پول ملی ومهار تورم است که متا سفانه با سیاست‌های دولتی ما درتضاد است چراکه دولت در راه مبارزه با استکبار! تمام فشار‌های اقتصادی را متوجه ملت کرده و الباقی جمعیت که دستی درفرمول قدرت سیاسی دارند درحال اختلاس وخروج منابع از کشوروتجمیع آن دربانک‌های خارجی هستند.
حمایت از تولید نیزبه یک جمله کنایه آمیز تبدیل شده است. از یک طرف ندای حمایت از تولید بلند است و از یک طرف جلوی صادرات را گرفته اند. تولید زمانی ارزشمند است که در رقابت با انواع مشابه خارجی باشدودربازارهای جهانی خریداری داشته باشد ودریک کلام ارز آوری کند. تولید در شرایط فعلی و ایجاد بحران برای تولید کنند وصادرکننده چندان مصداق گشایش اقتصادی برای ملت نیست .
حالا چندین ماه از گشایش مجلس یازدهم می‌گذرد. انگار برنامه‌‌‌ای برای اجرانداریم. فرمول شفاف سازی آرای نمایندگان مجلس هم ابزارفشاری بود که پیش از انتخابات اسفند 98 به افکار عمومی‌وارد شدچرا که دراین چند ماه هیچکدام از نمایندگان دنبال این داستان نبودند که مشخص شود کدام نماینده برای پایان دوره چهار ساله استخدام در وزارتخانه‌های دولتی را برگزیده یا خدمت بدون منت به ملت را.
داشتن برنامه به این رویه کمک می‌کند تا نماینده مردمی‌ونه حزبی با شروع به کار مجلس بطور رسمی‌چندین موضوع مهم را پیگیری وباری را از دوش مردم بردارد . انگار تنها چیزی که درمجلس اهیمت ندارد همین داستان مردم است. رییس مجلس درهفته گذشته سفری به خوزستان داشت وبامردم دیدار نمود اما باید دید بازتاب این سفر چه خواهد بود. در مقایسه این اقدام نمایشی باید به سفر‌های استانی روسای جمهور در گذشته نه چندان دور اشاره کرد، سفر‌هایی که صد‌ها مصوبه داشت و این مصوبات همچنان لب طاقچه خاک می‌خورد. درواقع دولت از طرفی می‌گوید منابعی برای اختصاص به پروژهای بزرگ وکوچک وجود نداردو از طرفی هزینه سفر‌های نمایشی را به صندوق بیت المال تحمیل می‌کند.
این اقدامات نمایشی است چرا که به گفته مشترک دولت ومجلس اعتباری وجودندارد وباید برای اجرای پروژها ورفع محرومیت‌ها از منابع سرمایه گذاری بخش خصوصی کمک گرفته شود که این منابع هم به دلیل عدم اعتماد به شرایط اقتصادی سیاسی کشور جذب شدنی نیست. حتی برای ایجاد زیر ساخت‌های لازم برای تولید در شهرک‌های صنعتی هم دولت اعتقاد دارد باید از منابع بخش خصوصی استفاده شود. درحالی که در قانون ایجاد زیر ساخت‌های تولید وظیفه دولت‌هاست تا بخش خصوصی براین بستر سوار و تولید را راه اندازی وبدون مزاحمت‌های دولتی رهبری کند. اما هیچکدام از این مراحل اتفاق نیفتاده است.
دراولین قدم باید قوانین را تسهیل نمود که عملا کسی دنبال این تسهیل نیست. ساعت‌ها ،روزها ،ماهها وسالها جلسه صرف این امر شد که باید قانون تسهیل شود وتنها مرجع تسهیل کنند قانون مجلس است که آنهم ثانیه‌‌‌ای وقت برای این مهم قایل نبوده است چراکه باید در 10 دوره گذشته حداقل یک اقدام اسمی‌برای تسهیل امور اتفاق می‌افتاد.
ما درحال بازی با افکار عمومی‌هستیم. دولت بنام نحریم‌ها وهزار بهانه دیگر دلار را با افزایش قیمت باور نکردنی همراه نمود افزایشی که عامل تمامی‌گرفتاری‌ها‌ی ملت وتورم موجود است . دلار حتی برتغذیه مرغداری‌ها تاثیر قابل توجهی داشته است ونگاهی دیگر بیماران سرطانی بسیاری درکشاکش مرگ وزندگی قرار گرفته اند.باید پذیرفت نفت بدون تحریم ویا با تحریم مشتری ندارد ونخواهد داشت . شیوه‌های استثمار ملت‌ها بطور کلی تغییر کرده وابر قدرت‌ها دنبال راه انداختن جنگ‌های بزرگ وپر هزینه نیستند. چرا که با یک بهانه تراشی می‌توان منابع ومعادن را از آن سر دنیا صاحب شدو بدون هزینه‌های سرسام آور درسکوت خبری به نقطه‌‌‌ای دیگر منتقل کرد.
حالا مردم متحیر نسبت به فرمول‌های استثمارنو غافلگیرشدند و حتی نمی‌دانند از کدام سو خورده اند. وضعیت اقتصادی تعریف چندانی ندارد هدف ایجاد ضعف دربنیه ملت است. بنیه اقتصادی ، اعتقادی ، فرهنگی و اجتماعی. دراین راستا قضاوت را برعهده خوانندگان می‌گذاریم که دشمنان مردم تا چه میزان دراین تهاجم موفق بوده اند؟ /// انتهای پیام 666 کلمه