به سمت فقر
فرزاد وثوقی روزنامه نگار
با وجود اینکه ثروت جهانی طی سال‌های اخیر بسیار رشد کرده است اما این ثروت به طور مساوی بین همه کشورهای دنیا تقسیم نشده و همه کشورهای دنیا در یک سطح از رفاه قرار نمی‌گیرند. باید دید کشورما به کدامین سو درحال حرکت است. حرکتی که امروز دورنمای ایده آلی را به نمایش نگذاشته است. بطور قطع درکشورهای با اقتصاد فروریخته اعتقادات هم بشدت آسیب دیده است. اعتقاداتی که زیر بنای امور تربیتی وفرهنگی است. حالا باید این پرسش را از مجریان دولتی وحکومتی داشته باشیم که آیا تاکنون با برنامه ریزان اقتصادی اجتماعی دراین مورد مهم تبادل نظر داشته اید؟ اقتصاد به کدامین سو واخلاق به کدامین سو درحال حرکت است. باید به شناسایی کشورهای فقیر دنیا پرداخت اینکه چرا با وجود منابع غنی اما فقیراند. تنها علت را باید درسیاست‌های حاکمه جستجو نمود. سیاست‌های استثماری که فقر را براکثریت جامعه مسلط می‌کند.
به عنوان مثال کشورهای آمریکا شمالی که کم تر از ۵ درصد جمعیت کره زمین در آنجا زندگی می‌کنند بیشتر از یک چهارم تولید ناخالص جهانی را به خود اختصاص داده اند و این اتفاق در حالی میافتد که ۲۵ درصد جمعیت دنیا در کشورهای جنوب آسیا ساکن هستند اما تولید ناخالص آنها کم تر از ۴ درصد است.
تولید ناخالص داخلی شاید شاخص مطمئنی برای مقایسه ثروت کشورها باشد ولی این شاخص ثروت ایجاد شده توسط تمام شهروندان یک کشور را حساب نمی‌کند و برای در نظر داشتن درآمد تمام شهروندان یک کشور بهتر است از شاخص سرانه تولید ناخالص ملی استفاده شود.
برای بررسی ۱۰ کشور فقیر دنیا از داده‌های بانک جهانی استفاده شده است و شاخص‌های سرانه تولید ناخالص ملی و امید به زندگی برای بررسی فقیرترین کشورها در نظر گرفته شده اند.
می‌توان گفت تقریبا تمام کشورهایی که در جایگاه اول تا دهم فقیرترین کشورهای دنیا واقع شده اند در قاره آفریقا هستند و علت این اتفاق را می‌توان اقتصادهای وابسته به کشاورزی و استعمار خارجی قلمداد کرد.
اکثر این کشورها دارای منابع غنی و ظرفیت بالا برای رشد و توسعه هستند و با این وجود این کشورها مستعدترین حالت را برای به وجود آمدن فساد در دستگاه‌های اداریشان دارند و می‌توان گفت درهیچکدام از این کشورها امید به زندگی از ۷۰ سال تجاوز نمی‌کند.
جایگاه دهم فقیر ترین کشور دنیا متعلق به کشور کوموروس است این کشور یک مجمع الجزایر آتشفشانی است که در ساحل شرقی آفریقا و در آبهای گرم اقیانوس هند واقع شده است.
بر اساس آخرین آمارها سرانه تولید ناخالص ملی این کشور هزار و ۵۷۰ دلار بوده است و امید به زندگی در این کشور نیز ۶۳ سال است.
در جایگاه نهم فقیر ترین کشور دنیا کشور ماداگاسکار قرار گرفته است. نام سیئرا لئون نیز که کشوری در غرب آفریقا و در اقیانوس اطلس قرار گرفته است در جایگاه هشتم این فهرست آمده است. جایگاه هفتم این فهرست به کشور موزامبیک تعلق می‌گیرد. کشور مالاوی با سرانه تولید ناخالص ملی هزار و ۱۸۰ دلار در جایگاه ششم این فهرست قرار گرفته است. در جایگاه پنجم فقیر ترین کشور دنیا نام کشور نیجر آمده است که درغرب آفریقا واقع شده است. چهارمین کشور فقیر دنیا کنگو نام دارد.
سومین کشور فقیر دنیا نیز بروندی نام دارد. در جایگاه دوم فقیرترین کشور دنیا نام کشور جمهوری آفریقا مرکزی آمده است. سرانجام فقیرترین کشور دنیا لیبریا نام دارد که در غرب آفریقا قرار گرفته است و هم مرز با گینه و ساحل عاج است.
باید دید سرانه تولید ناخالص ملی درایران چه میزان است وبه کدامین سو درحال حرکت هستیم. اینکه دولت با دلار قمار می‌کند وجیب مردم خالی وخالی تر می‌شود شیوه مطلوبی برای پر کردن خزانه وپرداخت بدهی‌ها نیست چرا که این رویه غلط درکنار اشتباهات محاسباتی دیروز جامعه را به فروپاشی می‌کشاند. ما در گذشته دربخش برنامه ریزی ومحاسباتی با وجود فساد در دستگاه حاکمه مرتکب شکست‌های راهبردی امروز شدیم که قویا تربیت وفرهنگ جامعه را نشانه رفته واین تهاجم براخلاق جامعه تاثیر گذارخواهد بود چراکه این اتفاقات درپناه همین اعتقادات اتفاق افتاده است.
باید از خود بپرسیم با این شیب تند به کدامین سو درحال حرکت هستیم؟ اتفاقا درچند روز گذشته برنامه‌‌‌ای از رادیو اقتصاد درحال پخش بود پیرامون موضوع نظارت مجلس برامور جاری قوه مجریه . نظارتی که رها شده ونمایندگانی که به وظیفه شرعی وقانونی خود عمل نمی‌کنند. بحث درحوزه استیضاح وسوال از دولت پیش می‌رفت واینکه چرا بعضی نمایندگان در دقیقه نود امضای خود را پس می‌گیرند وطرح سوال ویا استیضاح را از اکثریت می‌اندازند؟
با وجودی که دراین برنامه رادیویی از هدایا و رانت در مجلس سخن به میان آمد اما پر واضح است که رسانه‌ها قادر به اصلاح امور نیستند چرا که دست دزدان دراین کشور مانند بعضی کشورها قطع نمی‌شود تا دیگران مواظب عملکرد خود باشد. درهر صورت به سمتی که نباید درحال حرکت هستیم. شاید 80یا 90 نماینده دوره دهم که نامزد دوره یازدهم مجلس بودند به دلیل فساد اقتصادی رد صلاحیت شدند وآنانیکه رای نیاوردند پست وزارتی گرفتند ورفتند. نظارت‌ها باید تقویت شوندچراکه کار بدون نظارت مشت به سندان کوبیدن است. ... انتهای پیام 850کلمه