غفلت دردیپلماسی اقتصادی
فرزادوثوقی روزنامه نگار
درتمام این سالها که بحث سرمایه گذاری درکشور مطرح بودوبه نوعی قادر نبودیم دراین راستا توفیقات چندان مطلوبی بدست آوریم تا هم تولید ،اشتغال وارز آوری قابل توجهی داشته با شیم آنچه مورد غفلت بزرگ قرار گرفت ،دیپلماسی اقتصادی بود که در جبهه نخست وزارت امور خارجه آنرا مورد غفلت قرار داد.
واقعیت امر این است که هر سفیر باید یک دیپلمات اقتصادی فرهنگی مدبر ومهیا کننده بازار صادرات ومصرف محصولات وطنی درکنار گسترش روابط فرهنگی باشد.
تولید واقتصاد درشرایطی رشد می‌کند که دارای شرکای اقتصادی در کل جهان باشد.شرکایی که درکنار منفعت از صادرات در تفکر توسعه آن به نفع اقتصاد ملی وبین المللی وارز آوری باشند.
ارزاوری فرمول چندان پیچیده‌‌‌ای نیست ،محصولات ایرانی به کشورهای هدف صادر وبرای چرخش چرخ تولید واستمرار صادرات باید ارز حاصله از صادرات به داخل کشور بازگردد تا چرخ تولید به چرخد.
ماهیت کار ومعادلات آسان اما پیچیده شده به همین ترتیب است اما در مناطق مرزی اتفاقات دیگری حاکم است . درواقع بین تولید ومصرف کننده دست‌هایی در کار است که سیر مراحل تولید ،عرضه ومصرف را مختل می‌کند.
حالا با تورم حاکم باید نرخ دستمزد کارگردن را افزایش داد چرا که تولید با نرخ تورم محاسبه وعرضه می‌شود ونمی‌توان کارگران را که اصلی ترین عامل تولید هستند را از دایره انتفاع خارج نمود. البته با افزایش سطح دستمزدها هزینه تولید بشدت افزایش می‌یابد که در مجموع اصولی وحلال مشکل نیست چرا که باید تورم را مهار کرد تا اصلاح اقتصادی اتفاق بیفتد.
امروز وبا پیش زمینه‌های قبلی تولید در مراحل ارسال به مناطق مرزی وپایش برای خروج از مرز وتوزیع با مشکلاتی همراه است . مشکلاتی که دولت برای صادر کنندگان در موضوع عوارض ایجاد کرده از جمله موانع توسعه صادرات است ویا داستان گرو کشی کارت‌های بازرگانی برای آندسته صادرکنندگانی که ارز ناشی از صادرات را به کشور باز نگردانده اندبه یک معضل بزرگ تبدیل شده است.
آنطور که دست اندر کاران واردات ویا صادرات می‌گویند و ازبعضی اخبار پرده برداری می‌کنند بخش خصوصی وارد کننده کالاهای مصرفی واساسی به نوعی تبدیل به مباشر دولت شده و اختیار وتنوع واستقلال را بطور کلی از دست داده است .
با انتشار این خبردر بعضی خبرگزاری‌های رسمی‌اینگونه می‌توان برداشت کرد که دولت حاضر به دور اندیشی و خروج از مجری گری در اقتصاد نیست و اگر هم برفرض محال میدانی برای ظهور بخش خصوصی گشوده باشد تنها به دلیل برخی ملاحظات وریسک پذیری در دور ز ن قوانین ومقر رات بوده است.
حالا وبه هر شکل اگر بخواهیم به واکاوی اقتصاد ایران بپردازیم باید کارنامه ایی مملو از خسارت‌های بزرگ وکوچک را ارزیابی نمود. فراموش نکنیم امنیت اقتصادی وسرمایه گذاری رکن اصلی در حوزه رونق است .نباید فراموش کرد
همه چیز در فروپاشی اقتصادی از پرسش نقض کننده استقلال سرمایه گذاران یا همان پرسش ازکجا آور های آغاز شد .
از کجا اورده ای، با شعار حمایت روی فرش قرمز از سرمایه گذار همخوانی ندارد. چرا که امنیت سرمایه گذاری افراد وشرکت‌ها نسبت به بستر‌های موجود در این ورطه بسیار حساس پر ریسک وگاهی تحسین برانگیز است .///انتهای پیام 600کلمه