شیراز بزرگ تر میشود
فرزادوثوقی روزنامه نگار
اخیرا با یک حساب سرانگشتی مختصربرای کسب درآمدهای میلیاردی نقشه کشیده اند تا نقد بگیرند ونسیه بدهند.زیرساخت‌ها بسیار ضعیف است حتی ارایه زیرساخت‌ها به شهرک‌های صنعتی که ازجمله واجبات تولید واشتغال و صادرات است به زحمت افتاده و تولیدکنندگان باید بشدت به زحمت بیفتندو برای دریافت زیرساخت‌ها در شهرک‌های صنعتی هزینه‌های مضاعفی را پرداخت واین هزینه‌ها بطور مستقیم درهزینه‌های تولید وافزایش آن اثرگذاراست .
ارایه زیرساخت به صنایع با روش‌های عجیب والبته تذکر شخص استاندار به دستگاههای اجرایی دراین خصوص وارایه گزارش مدیرعامل شرکت شهرک‌های صنعتی فارس همراه بوده است ودراین رابطه دستگاههای ارایه دهنده خدمات وزیرساخت‌ها از کارافرینان می‌خواهند هزینه اتصال برون شهرکی را متقبل شوند تا کانال کشی وکابل کشی انجام واز نعمت آب وبرق وگاز وتلفن وفاضلاب برخوردار شوندو این یک علامت سوال بزرگ در حوزه ارایه خدمت به صنعت است.
اسم این داستان را باید حق حساب گرفتن گذاشت .درواقع کسب درامدهای خارج از شبکه قانونی بزرگترین مانع برسرراه تولید واشتغال است ومیتوان حسادت‌ها وتنگ نظری‌ها را به آن اضافه کرد . آقای مدیری که فکر می‌کند باید دریک دوره ریاست بار خودش را ببنددوباقی قضایا.
زیرساخت‌هابسیار ضعیف است ،آب وبرق درتابستانها قطع میشود وگازدرزمستان دست نیافتی میشود .
این روزها مردم به سختی دنبال کپسول گاز هستند وهنوز سرما استخوان سوز نشده گاز با کمبود وگرانی مواجه شده است .
زیرساخت‌ها بسبار ضعیف است ،زمانی باید درروستاهاازتولید حمایت میشد و به سمت صنعتی سازی تولید حرکت میکردیم که البته نکردیم واشتغال در روستا‌ها از بین رفت وهمه روستاییان مهاجر شدند وحاشیه نشینی در شهرهای بزرگ گل انداخت .
درواقع تولید کنندگان واقعی منزوی و به بیکاران حاشیه نشین تبدیل شدند .زمین‌های بسیاری درحاشیه شهرها از این طریق تغییر کاربری یافته است و حالا به بهانه حاشیه نشینی مسکونی شده و باغشهرها از سوی دیگر با اوج تدسعه ،مورد نظر مدیران شهر واستان قرار گرفته اند.
باغشهرهایی که حالا با اعلام این خبر والحاق به شهر شیراز باید اراضی خود را به سمت تغییر کاربری مسکونی با اعمال قانون شهرسازی ،هدف درآمدهای کلان ،قرار گرفته تلقی کنند.
اعمال قانون شهرسازی در روستاهای الحاقی وباغشهرها بدان معناست که این مناطق از کاربری گذشته خود خارج وباید رنگ وبوی شهری بگیرند وباید دید دستگاههای خدمات رسان قادر به ادامه طول شبکه‌های زیرساختی هستند ؟
روستاهایی که شاید اگر به گذشته خود وآن رونق فراموش شده باز می‌گشتند کارایی بهتر وبیشتری داشتند.
حالا باید درانتظار تاسیس وازدیاد شهرداری‌های مناطق باشیم واز این طریق افزایش درآمدهای احتمالی را شاهد باشیم .
بایک دیدبانی مختصر میتوان به عمق موضوع پی برد . بطور حتم عوایدی متوجه شهروندان نخواهد شد و این سهم خواهی صرفا یک تاکتیک دولتی برای کسب درامد است .
اتکا به درآمدهای داخلی به همین مواردخلاصه میشود از جمله واردات بصورت قاچاق ودامن زدن به تورم و عایدی‌های میلیاردی برای یک گروه خاص ، زمین خواری وکوه خواری ودریاخواری و.... و دادن مجوزتغییرکاربری پس از یک دوره فراز ونشیب‌های گوناگون ودریافت عوارض ومالیات از قبل طرح‌هایر توسعه اینچتینی وشگفت انگیز .
درهرصورت رشد شهرها وافزایش جمعیت شهری مانند شیراز با این شیوه وبا وجود همه تنگتاهای زیرساختی بنظر یک سناریوی ساختگی وبدون هدف درراستای تامین منافع حداقلی است.
امیدواریم کاری شود که بماندو آیندگان درمورد آن اظهار نظرهای منصفانه داشته باشند اما تاکنون از عملکرد گذشته تنها نقدهایی باقی مانده که امروز هیچ پاسخی برای آنان وجود ندارد وهچنین عملکرد دستگاههای نظارتی را زیر سوال برده است ،بطور مثال اتفاقی که برای کمیسیون اصل ۹۰ مجلس وبعد نظارتی آن افتاد اوج بی اعتمادی به برنامه‌های اجرایی ویا درحال اجرا را به همراه دارد. با این تفاصیل حتی عملکرد موسسات خیریه با این وضعیت نورد سوال قرار گرفته است . ///انتهای پیام