پاکت سفید

افول صنعت نفت

فرزادوثوقی روزنامه نگار

وضعیت اقتصادی مناسبی نداریم. هرچند همه چیز به تحریم‌ها نسبت داده شده است اما گاهی سراغ سوء مدیریت‌ها نیز رفته ایم و با زبانی نرم در مورد آن سخن گفته ایم. پدیده آقازاده‌ها نیز دراین راستاودرسالهای گذشته بدون تاثیر نبوده وخصولتی‌ها تا توانسته اند صنعت کشور را از کار انداخته اند. بعد چهل سال انتظار برای بهبود شرایط موجود با آن همه سابقه در صنعت ومعدن وتجارت وبرندهای بزرگ به یک ویرانه بزرگ اقتصادی رسیدیم وبا فرمول تحریم نفس معیشتی ملت بزرگ ایران را بند آوردیم.

نمی‌دانم چیزی بنام تولید درکشور وجود دارد یا خیر اما واردات مواد اولیه با مشکلات بسیاری روبروست .حالا یا باید دنبال انبارهای احتکار حتی درصف تعاونی‌های مصرف بگردیم ویا از انبارهای خالی تولیدکنندگان بازدید کنیم درهر صورت وضعیت مناسب نیست. با خاتمه انتخابات درآمریکا ،سقوط قیمت دلار اتفاق افتاد وهمگان دیدیم که اقتصاد وقاچاق درایران تاچه میزان وابسته به تحولات بین المللی است. درواقع همه چیز دردنیا به هم متصل است، ازورزش ، اقتصاد وفرهنگ گرفته تا تجارت‌های ریز ودرشت همگی وابسته به سیاست‌های کلان است.

متاسفانه ماچیزی بنام تولید ملی نداریم . مثلا همین خودروسازی درایران را اصلا نمی‌توان بنام تولید ملی ثبت کرد چرا که با اوج گیری تحریم‌ها وخروج سرمایه گذاران وشرکا، خصوصا درتولید قطعات وواردات مواد اولیه ، اولین صنعتی که زانو زد همین خودرو سازی بود. خودروی ملی که با تکیه بردانش روز وحضور متخصصان داخلی ! نباید خم میشد اما شکست.

تشکل‌های داخلی هم مانند اتاق‌های بازرگانی قادر نبودند از نفوذ خود استفاده کنند واصولا اصل اقتدار تشکل‌های غیر دولتی زیر سوال رفت چراکه این تشکل‌ها نتوانستند از نفوذ اقتصادی فرهنگی خود در مقابله با سیاست‌های رایج ،بهره گیری کنند.

درجبهه تولید با احکام قضایی ، صنایع خاص را سرپا نگهداشتیم درواقع انگار بازور توانستیم بخشی از تولید آنهم در جبهه سلامت را سرپا نگهداریم . گرانی کالا وخدمات موید این فرضیه است که تنها تولیدات با برند قاچاق ویا با مواد اولیه قاچاق تولید شده والبته با قیمت‌های نجومی‌در بازار حضور فعال دارند.

قیمت کالا درحوزه سلامت ویا سایر بخش‌ها با دلار محاسبه می‌شوند ودرآمدهای ملت با ریال ، که البته همخوانی با هم ندارند. افت تقاضا برای خرید و بی تفاوتی ملت در مواجهه با کرونا ویروس ثابت کرد بی تفاوتی محض در حال اتفاق است.اینطور بنظر می‌آید که شمار قابل توجهی از افراد بدون توجه به آینده وامیدواری به آن به استقبال مرگ رفتند وبی تفاوتی پیشه نمودند.

حالا آمارها از افت تقاضا و عدم اقدام به خرید حکایت دارند که به دنبال آن رکود دربازار را می‌توان لمس کرد. درواقع گرانی‌های اخیر هم توان دولتمردان را نشان داد و هم قفل شدن نظام تقاضا وعرضه را مگر برای گروههای خاص که مشخص نیست درآمدهای ارزی خودرا چگونه تامین می‌کنند؟

هر چند گزارشات پلیس و قوه قضاییه از افزایش قاچاق وفعالیت باندهای بزرگ وکوچک خبرمیدهد که البته شماراندکی از آنان کشف وتوقیف می‌شوند. این گزارشات موید فعالیت باندهای قاچاق دربخش‌های مواد مخدر، کالا ، ارزوسایر موارد است که درآمدهای نجومی‌را به جیب اشخاص واریز می‌نماید.

باید فکری اساسی به حال اقتصاد کشور نمود. ارتباطات بین المللی حرف اول وآخر را می‌زند. اقتصاد درونگرا به معنای استفاده از توان نیروهای داخلی با مشارکت وسرمایه گذاری‌های ملی وبین المللی قابل تعریف است ، اقتصادی مقاوم که بتواند نیازهای جامعه جهانی را نیز برآورده نماید والبته در تامین نیازهای خود درمانده نباشد. تحریم‌ها نشان داد به جامعه جهانی بشدت نیازمندیم و برای جامعه جهانی در بعد اقتصادی ( تولید) تکیه گاهی نیستیم . افول صنعت نفت وعدم تقاضای جامعه جهانی نشان داد دوران نفت فروشی هم گذشته وباید به جهات دیگر تغییر مسیر بدهیم . درواقع به دوران افول صنعت نفت درپرتو سیاست‌های جدید خرید وانباشت آن رسیده ایم. ///انتهای پیام 650کلمه