پاکت سفید

واقعیات را بگوییم

فرزاد وثوقی روزنامه نگار

درهفته دولت ودهه فجر کارهای دولت بزرگ نمایی می‌شود. شاید بعضی از این افتتاحیه‌ها وبهره برداری‌ها بدون نتیجه وسرانجام مثبت در حوزه اقتصادی باشد چرا که اگر این بزرگ نمایی‌ها واقعیت داشته باشد باید شاهد تحولی اساسی درحوزه زیر ساخت‌ها واشتغال ومعیشت مردم باشیم . مثلا همین داستان جلب وجذب سرمایه گذاری‌های خارجی که از چندین سال پیش تا کنون عنوان می‌شود و فارس همچنان درحوزه اقتصادی دربخش تولید مشکلات نقدینگی دارد.

همین داستان انرژی خورشیدی که بعدا معلوم شدسر پله اول ایستاده است ویا خط دوم انتقال آب به شیراز که قرار بود شهر را سیراب کند وامروز با قطعی شدید درحوزه آب درمناطق شهری مواجه ایم.

ما اگر درحوزه زیر ساخت‌ها ضعف داریم حداقل باید جلوی روند مهاجرت‌ها را می‌گرفتیم که علاجش تاسیس دفتر مهاجر در شهر شیراز وسایر شهرهای بزرگ استان فارس بود. جمعیت شیراز باید با درنظر گرفتن زیر ساخت‌ها افزایش پیدا کند اما بصورت فله‌‌‌ای جمعیت درحال افزایش است واین بدان معناست که کاری به آمارهای واقعی نداریم وهر کسی ساز خودش را می‌زند.

نقطه سر خط- هرگاه رییس جمهور یا معاونین ویا وزرای دولت قصد شیراز می‌کنند چنان استقبال وبدرقه‌‌‌ای از این مقام دولتی می‌شود و مدیران از هنر نمایی خودشان می‌گویند که مقامات دولتی فکر می‌کنند به مدینه فاضله سفر کرده اند وشاید دست بگیرشان از استان برخورداری چون فارس دراز می‌شود. اما ماهیت امر چیز دیگری است وشمار پروژه‌های روی زمین مانده ونبود اعتبارات دولتی از طرفی گواه این مدعاست که فارس عقب مانده است ،عقب ماندگی درحوزه تفکر مدیریتی وهم درحوزه ناتوانی در جذب اعتبارات ملی . اعتباراتی که استاندار تلاشگر فارس یک تنه خطاب به مدیران در جلسات مکرر به آن اشاره دارد ومدیران را تهدید به برکناری می‌کندوباقی قضایا.

واقعیت این است که مدیران دراستان قابلیت ریسک ندارند. نمایندگان هم برسر قول قرار خود نماندند چراکه مدیران را باز خواست نمی‌کنند. پیش از انتخابات یازدهم مجلس نیروهای انقلابی که نامزد نمایندگی شدند محور گفتگوی خودبا رسانه‌ها را ناتوانی مدیران استان تعیین کرده بودند که این نوع مدیریت نوعی فرصت سوزی برای فارس است اما حالا ، نمایندگان با اشتغال به جلسات پی درپی دید وبازدید درایام کرونا با همان مدیران درحال فرصت سوزی هستند. نمایندگانی که مشکلات را میدادند واشراف اطلاعاتی به موضوعات فارس دارند اما شرکت در جلسات نمایشی وقت آنان را برای اجرا گرفته وعملا اتفاقی نمی‌افتد. با گذشت چند ماه از افتتاحیه مجلس یازدهم اما نمایندگان برنامه خاصی برای عملی شدن امور توسعه وجهش اقتصادی ارایه نکرده اند. این بدان معناست که چرخ توسعه آنچنان درگل گیر کرده که نمایندگان هم توان خارج کردن آنرا ندارند.

باید نیروهای عملکرا به مجلس راه می‌یافتند که البته باید دید درصف نامزدهای دوره یازدهم چه کسانی عملگرا وچه کسانی درعالم تئوریک دنبال توسعه طلبی بودند. آنچه در پرونده توسعه اقتصادی لحاظ شده تیترهای درشت فساد در بدنه اجرایی کشور است.درحوزه قوه قضاییه هم تنها مچگیری اتفاق افتاده وتاثیر فعالیت‌های این قوه بازدارنده نبوده چراکه هرکسی را درراس امور قرار دادند به فکر کلاهی از این نمدبرای خودش بود.

باید دراندیشه یک حرکت بزرگ اقتصادی منهای حوزه سیاست بود . از حوزه سیاست که متاسفانه در صدر قرار گرفته عایدی برای مردم عمل نیامده است . گاهی رییس دولت از اخبار خوش اقتصادی وایجاد تحول می‌گوید ودرعمل هیچ اتفاقی که نمی‌افتد هیچ نرخ تورم افزایش پیدا می‌کند . دولت در سالهای گذشته ونه خاص دولت دکتر روحانی که دولت‌های گذشته نیز دربی ثباتی اقتصادی وافت ارزش پول ملی کوشیده اند واین بزرگترین نقطه ضعف دولت‌ها درسالهای اخیر بوده که بین دو جناح سیاسی اصلاح طلب واصولگرا دست بدست شده است وحالا دولت دوازدهم را به بزرگترین بدهکار بانکی با 400هزار میلیارد تومان تبدیل نموده است. غیر از بدهی به بانک‌ها که محصول عملکرد صرف سیاسی دولت‌هاست ، تعهدات دولت‌ها نیز به عنوان میراث به دولت‌های آتی منتقل می‌شود آنچه به عنوان ساخت مسکن ویا زیر ساخت‌ها تعهد می‌شود وعملی نشده ونخواهد شد.

باید دید با روند فعلی اداره کشور می‌توان این دیدگاه را تغییر داد وبا گفتن انشالله همه چیز درست شودو به آینده امیدوار باشیم ؟دراین هفته واین ماه عزیز می‌توان بی پرده تربا دولتی‌ها که نبض اقتصاد را بدست گرفته وبه بیراهه رفته اند درقالب امر به معروف سخن گفت ، انتظار است دولتی‌ها امور را به سامان برسانند وگشایشی درکار مردم ایجاد کنند چراکه تولید مستضعف در فلسفه انقلاب اسلامی‌جایگاهی نداشته است./// انتهای پیام 760کلمه

امر به معروف

فرزاد وثوقی روزنامه نگار

محرم است وباید جرات امر به معروف ونهی از منکر داشته باشیم چراکه فلسفه قیام عاشورا همین بوده وهست . بطور قطع یکی از دلایل به شهادت رساندن رییس جمهور ونخست وزیر وقت دریک عملیات غافلگیرانه در دهه شصت در دفتر نخست وزیری همین داستان امربه معروف ونهی از منکر بود، چراکه روحیه انقلابی یک خدمتگزار به ملت مملو از نهی از منکر وامر به معروف برای جلوگیری از فساد وانحراف درون دستگاهی است. رییس جمهور وقت شهید محمدعلی رجایی دانش آموخته مکتب امام حسین (ع) بود وتنها انتظاری که از وی وهمراهانش می‌رفت ، رویه خدمتگزاری بود که این رویه تنها یک مقصد داشت وآنهم شهادت بود.

شهید رجایی به آرزوی دیرینه خود درسنگر خدمتگزاری رسید واما ازجانشینان وهم سنگران آن شهید نیزتا امروز همین انتظار دربعد خدمتگزاری می‌رفت. خدمتگزاری که به کاهش فساد وانحراف منجر شده باشد و البته رفاه ومعیشت مردم فداکار ومخلص ایران اسلامی‌وپی ریزی توسعه درابعاد استقلال اقتصادی درآن به وضوح لحاظ شده باشد.

متاسفانه امر به معروف ونهی از منکر از بالا به پایین یعنی از سطوح مدیریتی به پایین با کاستی‌هایی مواجه بوده وهست که امروز از بحران آقازادگی به آن اشاره می‌شود. بحرانی که دوباره جامعه را به دو نیم مستضعفین ومستکبرین تقسیم کرده ودرواقع عکس خواسته نیروهای مخلص وانقلابی وشهدا عمل شده است. بدون شک باید براین بحران مدیریتی صحه گذاشت چراکه اکثر گرفتاریهای امروز کشور دربعد اقتصادی از همین انحصار طلبی‌ها نشات گرفته است. انحصار طلبی‌هایی که مردم در نقاط مختلف کشور درقالب اختلاس‌ها وسایر ابعاد فساد خصوصا زمین خواری شاهد آن هستند.

نظام مدیریتی امروز ما دستاوردی در حوزه اقتصادی ، اجتماعی وفرهنگی نداشته است چراکه بیکاری و رکودتولید حاصل تمامی‌فعالیتی‌های است که از گذشته دربخش‌های تولید وصنعتی شدن وجود داشته وحالا از میان رفته است. بسیاری مراکز تولیدی در فارس به دلیل بحران مدیریتی وفلسفه باطل خصوصی سازی از کار افتاده اند ومالکان جدید که اغلب وبنا به گفته یکی از نمایندگان شیراز از جمله آقازاده‌ها بوده اند ، نه این کارخانه‌های کوچک ومتوسط را نوسازی کردند و نه ادامه نهضت تولید را دادند ودرتمامی‌این سالها حاصل عملکرد صنعتی آنان بیکاری وتجمع کارگران بی دفاع مقابل استانداری بوده است.

امر به معروف ونهی از منکر را باید از همین نقطه شروع کرد اگرشیعه حسین (ع) هستیم. آقای استاندار ،آقای فرماندار، آقای مدیرکل ، آقای صاحب کارخانه ، کارگران نان شب می‌خواهند وامنیت شغلی ، شما کجا هستید ؟ بیاییم وبه میانگین عمر خدمتی استانداران در فارس نگاهی گذرا داشته باشیم ، آیا دراین فرصت کوتاه می‌توان انتظار داشت استانداری معجزه کند یا طرح وبرنامه‌‌‌ای برای شکوفایی اقتصاد وصنعت بدهد . این قلم نه این بحران را متوجه شخص استانداران فارس می‌کند ونه بعضی مدیران استان که جرات ریسک نداشتندوقافیه را باختند، بلکه عمده موضوع متوجه ابعاد ملی وبعضی وزاری کابینه است که نه ماندگاری استانداران را تضمین کردند ونه ادامه نهضت تولید را . از نمایندگان ادوار مجلس هم باید گله کرد که درتمامی‌این سالها پرونده کارگران وکارخانه‌هارا درپایتخت نگشودند.

بایدپرسید چرا نمایندگان ملت دنبال کار کارگران نرفتند ،چرا حتی قراردادهای سفید امضا را سامان ندادند وباید پرسید پشت مافیای تولید وقراردادهای سفید امضا چه کسانی ایستاده اند که نماینده مردم جرات پا پیش گذاشتن دراین موضوع را نداشته است؟

حالا وبه فرموده صریح رهبر معظم انقلاب در سخنانی خطاب به هیات دولت در روز‌های گذشته باید از دولتمردان پرسیده شود چرا درامر جلب سرمایه گذاری بخش خصوصی این همه تاخیر شده است؟رهبر معظم انقلاب که شاید دودهه با نامگذاری سال به نام اقتصاد و اقتصاد مقاومتی حمایت خود را از تلاش‌های دولت اعلام داشته اندتا شاید جهشی درتولید حاصل شود، اما وآیا رهرو خوبی برای رهبر فرزانه انقلاب بوده ایم ؟ آیا تنها تظاهر به این اعتقاد کافی است ؟ آیا شعار انقلابی دادن ومنفعل بودن کافی است ؟ این روزها دولت دوازدهم نیزبه پایان راه رسیده است و این هفته آخر( هفته دولت ) نیز می‌گذرد اما زیر ساخت‌ها همچنان دچار مشکل هستند که نتوانسته ایم سرمایه گذاری برای بخش‌های صنعتی کشور وفارس جلب کنیم. سرمایه گذاری که قرار بود با پولش جایگزین اعتبارات نداشته دولت شود. آیا دولت‌ها خودشان دراین قضیه تعمدی داشته اند ویا دولت‌های درسایه مانع اصلی این روند روبه توسعه شده اند ؟ در هر صورت درهفته دولت قرار داریم و باید دید علت نقص‌های پیش آمده درچیست چراکه بیکاری وبی ارزش شدن پول ملی ، محصول عملکرد اقتصادی ماست . امیدواریم درسال جهش اقتصادی بتوانیم جهشی به سمت مطلوب داشته باشیم ،هر چند سیاست‌های اتخاذ شده بین المللی وتنش‌های موجود را اصلی ترین عامل انفعال اقتصادی وفرصت سوزی‌ها می‌دانیم . ///انتهای پیام 774کلمه

قرن رباط‌ها

فرزاد وثوقی روزنامه نگار

کرونا با برنامه ایجاد گسست اجتماعی طراحی شده بود واحتمالا تاپایان عمر همراهمان خواهد بود. لزوما آنکه آثار این نبرد بیولوژیک را باید برروی نسل‌های آینده هم شاهد باشیم. شبح کرونا آرام آرام تمامی‌خاکریز‌ها را تصرف کرد وگسست اجتماعی محصول این غلبه است. درمجموع می‌توان گفت کویید 19 برتمامی‌فعالیت‌های اجتماعی اقتصادی تاثیر گذاشته است وحالا کشورهایی که درایجاد زیر ساخت‌های لازم درامر هوشمند سازی تاخیر داشته اند ازاین بازی جهانی عقب خواهند ماند چراکه دوران تفکرات سنتی چه بخواهیم وچه نخواهیم به سر آمده است.

طی اطلاعیه وزارت آموزش وپرورش 3 میلیون دانش آموز به دلیل فقر وعدم توان درخرید تجهیزات اینترنتی ویژه دریافت متون درسی در شبکه‌های مجازی ونیز عدم توان دولت دربخش مخابرات وصداوسیما در پوشش لازم درتمامی‌مناطق کشور از تحصیل باز خواهد ماند چرا که تجمع درمدارس با شیوه‌های گذشته تقریبا غیرممکن است. اینجاست که متوجه می‌شویم وتاسف می‌خوریم که به تقدم تربیت معلم بی توجه بودیم وشاید درحوزه ساخت مدارس پیشرفت‌هایی داشته ایم اما درحوزه تربیت آموزگار با این شیوه در رده‌های مختلف راه به بیراهه برده ایم.

ناگفته پیداست درحوزه مدرسه سازی همچنان باید خیرین آستین بالا بزنند وساخت وتجهیزآنرا برعهده بگیرند ودر مقابل وزارتخانه بزرگ آموزش وپرورش اما از عهده تامین نیازهای معیشتی آموزگاران شانه خالی می‌کند.

امروز بزرگترین نیاز،هوشمند سازی مدارس کشور است .مدارسی که دانش آموزان دیگر امکان تجمیع درآن را ندارند. آثار این نبرد بیو لوژیک شاید برنسل‌های آینده نیز تاثیر گذار باشد وقتی برای درامان ماندن از ویروس کرونا باید فاصله‌های اجتماعی را رعایت کنیم. باید پذیرفت که برای درامان ماندن از تهاجم کووید 19 باید از اجتماع انسانی پرهیز کنیم واین گسست درلایه‌های سیاسی می‌تواند خواسته‌های سیاستمداران را دراداره بی نقص جهان تامین کند.

بدون شک نمی‌توان از کنار حاشیه‌های پر رنگ تر از متن کرونا ویروس به سادگی گذشت. وقتی به ابعاد گسست اجتماعی اندیشه می‌کنیم درمی‌یابیم که درجوامع سنتی این تجمیع انسانی است که به پیشبرد برنامه‌ها کمک می‌کند، درممالکی که هوشمند سازی شاید درپله‌های نخست خودقرار گرفته است. سابقه پیوستن به شبکه‌های ارتباط جهانی کهنه وقدیمی‌است وقتی در چند دهه گذشته از وجود وبروز تمایلات دهکده جهانی سخن به میان آمده بود برخی درکشور به نفی آن پرداختند. درممالک کمتر توسعه یافته ویا همان جهان سوم اما پیوستن به شبکه‌های ارتباط جهانی با مشکلات خاصی توام بوده وهست.

چراکه ما خالق این شبکه‌ها نبودیم وباید نقش کاربران آنرا بازی کنیم درچنین شرایطی وقتی درتولید محتوا دراین عرصه عقب افتادگی داشته باشیم گرفتار تولید محتوای بیگانگان می‌شویم همچنانکه گرفتار شدیم .

رسانه‌های بیگانه نه به معنای دشمن که به معنای فرهنگ وارداتی برفرهنگ ما تاثیر گذار بوده اند وما درمقابل این واردات از خود بی خود بوده ایم و علی رغم تمامی‌شعارها اما درمقابل این شبیخون فرهنگی عملا کاری انجام نداده ایم. حالا غرق در تهاجم فرهنگی گرفتار تعارفتاتی شده ایم که می‌دایم تاثیری برامور ندارد.

امروز باید بربستر اینترنت ونه اینترانت ورود کنیم وبا عالم علم جهانی درآمیزیم واگر بخواهیم تفکیکی دراین رابطه داشته باشیم، پیوست علمی‌ما درتعامل با دانش جهانی دچار خدشه خواهد شد. درواقع محدودیت دراستفاده از اینترنت محدودیت درفضای علمی‌وپژوهشی جهان است.ای کاش کمی‌گام‌هایمان را بلند تر برداشته بودیم ویا دراین شرایط درتعامل با جهان چند پله را با هم طی کنیم و از تعارفات بکاهیم.

وقتی قرار است جمعیت جهانی دایم درقرنطینه باشندو یا قرن آینده در تسخیر رباط‌ها باشد باید برنامه محور باشیم و از انزوای علمی‌خارج شویم ./// انتهای پیام 600کلمه

آب قطع است

فرزاد وثوقی روزنامه نگار

زیر ساخت‌ها دراستان مهیا نیست وقرار هم نیست چیزی درست شود چراکه اینجا کشور مطالبه گری است وباید برای مهاجرت تمرین دمکراسی کنیم .اینجا پول‌ها ولومتعلق به بانک جهانی گم می‌شود. ماجرای پولشویی وسمینارهای بزرگ در مورد آن نیز بدین منظوردرجهان سوم برگزار می‌شود . گفتن وشنیدن درمورد مسایل شهری واستانی به یک کار بیهوده تبدیل شده است .درواقع هرچه دراین خصوص بیشتر ورود می‌کنید بیشتر دچار پس زدگی می‌شوید. علاوه برروند سوال برانگیز عملکرد نمایندگان درمجلس شورای اسلامی‌ونیز شوراهای شهروروستا که تاکنون هیچ گره‌‌‌ای را باز نکرده اند، نوع عملکرد دستگاههای اجرایی وخدمات رسان نیز برعدم رضایت سرمایه‌های اجتماعی تاکید دارد. درواقع اینان بسیج شده اند تا بی اعتمادی را درصف مردم ترویج دهندو بنظر می‌رسد این نوع استعداد درنا امیدی می‌تواند به یک الگوی جهانی تبدیل شود چرا که درعین به مشارکت کشاندن مردم در حوزه سیاسی ودر سنوات گذشته اما مردم را دربرخورداری از ثروت وسرمایه ، متعلق به خودشان مشارکت نمی‌دهند.

تامین وتوزیع نیرو درکشور یکی از این مقوله‌های سوال برانگیز است . مثلا ما برق فروشی می‌کنیم وشاید درآمدهای ارزی آنرا وصول نمی‌کنیم یا دلارها را درجایی دیگر ذخیره می‌کنیم و دروغ به خورد مردم می‌دهیم .در هر صورت حسب یک نوع عادت دست گدایی مان دراز است واین بدترین شیوه اداره کشور است.گاهی آب فروشی می‌کنیم وملت خودمان تشنه مانده اند و باید به این پرسش اندیشه کرد که اگر برق وآب وگازمازاد داریم وبه کشورهای مجاور میفروشیم باید مردم درکسب این ثروت سهیم باشند ویا حداقل درتنگانهای مصرف گرفتار نشده باشند . اینجاست که پروژه بزرگ وسوال برانگیز شفاف سازی به دروغی بزرگ تبدیل می‌شود.

با گرم شدن هوا مشکلات مدیریتی درحوزه برق وآب بروز می‌کندوباسرد شدن هوا درحوزه انتقال گاز مشکل داریم . مدیران دروزارت نیرو وایضا رده‌های استانی به هیچ عنوان برنامه ریز نیستند ودرحوزه بحران تخصصی ندارند اما در دریافت حقوق‌های نجومی‌متخصص ترین دستگاه درکشور هستند. ژست وکلاس دراین حوزه بیداد می‌کنداماطرح وبرنامه‌‌‌ای به نفع مردم وجود ندارد. آبفا درشهرها قادربه توزیع آب حسب موضوع عدالت اجتماعی نیست .بوی فاضلاب شهر را برداشته اما این بوی گند به مشام مدیران مربوطه نمی‌رسد. موضوع فاضلاب وبوی گند ناشی از آن دردروازه‌های ورودی شهر وحتی قلب شهر وشهرهای جدید نظیر صدرا بارها وبارها به سمع ونظر مدیران مربوطه رسیده است اما دریغ از یک واکنش درست وحسابی . آبفا هم از بانک جهانی پول ساخت فاضلاب شهری را گرفت وهم از شهروندان بی گناه، اما فاضلابی درکار نیست. آب این ثروت ملی هم پای مزارع می‌رود و هم به مصارف صنعتی می‌رسد و شاید ده درصد باقی مانده که قرار است صرف شرب ملت شود با سی چهل درصد پرت ناشی ازعبوردرلوله‌های فرسوده بدست ملت برسد. حالا آبفا درفکر گرانی قیمت آب است ومدیران مربوطه معتقدند آب را ارزان می‌فروشند وبا این تدبیر بجای آب ،هوا درلوله‌ها می‌کنند تا با تحت فشار قراردادن مردم گرانی آب را توجیه کنند.

موضوع گرانی‌های اخیررا دربخش نان تجربه کرده ایم ، هرچند فرمانداران دراین بخش در خط مقدم حمایت از حقوق مصرف کنندگان وادار به واکنش می‌شوند اما کیفیت نان هر روز بد تر از دیروزمی‌شود. حتی داستان قطع یارانه نان و وصل آن به جیب مردم هم درجنجال تورم لحظه به لحظه به فراموشی سپرده شد . حالا با همین حربه پوسیده به دنبال گرانی قیمت آب وبرق مصرفی مردم هستند.

دولت در موضوع تامین درآمدهای خود ناتوان است. نفت فروشی بدبختی بزرگی برای ایران بوده وهست.‌‌‌ای کاش نفت نداشتیم تا این همه بدبختی نمی‌کشیدیم . نفت به موضوعی سیاسی ونه اقتصادی برای ایرانیان تبدیل شده است. درچهار دهه گذشته داستان صنعتی شدن ایران به یک موضوع امنیتی اقتصادی بدل گردیده است . یعنی سرمایه گذار برای حضور دریک کشوروایجاد انقلاب صنعتی و اشتغال امنیت می‌خواهد. دهه پنجاه شاهد اوج سرمایه گذاری‌های صنعتی درایران بودیم وبریجستون ایران پس از آمریکا وژاپن سومین تولید کنند و تامین کننده لاستیک درجهانی بود، حالا باید سری به این کارخانه زد. درحوزه مخابرات نیز همین اوصاف را می‌توان نقل کرد. تولید بسیاری لوازم خانگی نیز نظیر آزمایش با همین داستان قابل نقل است، اما این سرمایه گذاری‌ها توفیق حضور دربلند مدت نداشتند چرا که رونددخالت سیاسی پس از انقلاب براین حوزه‌ها بطور کل امنیت سرمایه گذاری را زیر سوال‌ی برد. حالا این اتفاق هر چهار سال ویا هرهشت سال یکبار می‌افتد . با رفت وآمد دولت‌ها و مجلس‌هاموضوع سرمایه گذاری به یک داستان نیمه تمام تبدیل می‌شود. دو جناح حاکم پس از استقرار ،میراث اقتصادی گذشته را تخریب می‌کند. هیمن اتفاقی که در آمریکا شاهدیم . کاندید پیروز جمهوری خواه میراث اقتصادی دمکرات‌ها رادریک بازار 80 میلیونی بنام ایران، ویران می‌کندو با پیروزی دوباره دمکرات‌ها ورق برمی‌گردد . براساس یک جمع بندی ماهرانه جناح‌های سیاسی موید یکدیگر نیستند بلکه باید یک چرخه معیوب را مطابق با سیاست‌های انتظاری و از پیش نوشته شده هدایت کنند.

اگر امروز درکشور شاهد ناکامی‌در توزیع آب برمدار عدالت اجتماعی هستیم. اگر باید خاموشی برق وافت فشار گاز را ناظر باشیم دلیلش را باید درحوزه سیاسی جویا شد چرا که این تنگنا بزرگترین واصلی ترین مشغولیات و مطالبه ملت است وباید همچنان پروژه انتقال آب از خط دوم به شهر کشدار بماند . درواقع خط دوم انتقال آب افتتاح شد اما به بهره برداری نرسید. این دروغ بزرگ را چگونه با آن همه تبلیغات به خورد مردم شهر دادند خدا میداندو بس.

استان درحوزه زیر ساخت‌ها بشدت درمضیقه قرار دارد. پول‌هاهرچند مربوط به بانک جهانی اختلاس می‌شود وحالا نظامیان باید آزاد راه بسازند وبطور قطع باید به داستان بهره برداری آتی و بازگشت اصل وسود سرمایه نظامیان اندیشه کرد و این سوال را مطرح نمود که عوارض ورودی به این آزاد راه چه مبلغی خواهد بود وآیا مردم توان پرداخت این عوارض را در ورودی آزادراه شیراز اصفهان به نظامیان دارند.شاید موضوع بهره برداری ازخط دوم انتقال آب نیز به همین بلا گرفتار شده باشد و حق حساب پرداخت نشده‌‌‌ای باقی مانده و مردم باید تاوان آنرا پرداخت کنند.

درکلامی‌کوتاه باید گفت کشور دچار اختلاس‌های کلانی است . دربیت المال مسلمین باز است وافراد درحوزه قدرت سیاسی مشغول برداشت غیر مجاز وسفر به خارج هستند.‌‌‌ای کاش این سفر‌ها بدون بازگشت بود . /// انتهای پیام 1020 کلمه

زوال اخلاق

فرزاد وثوقی روزنامه نگار

تربیت نسل نو یکی از زیر ساخت‌های مهم واساسی کشور است. بدون تربیت نسل نو راه به بیراهه خواهیم برد. متاسفانه آینده روشنی را به جوانان معرفی نکرده ایم چراکه غالب اخبار از توسعه و روبه ازدیاد رفتن فساد حکایت دارد. وقتی فساد گسترش یافت اخلاق تحت تاثیر آن قرار می‌گیرد واتفاقاتی که دیروز وامروز درحال وقوع است حکایت از بی اخلاقی‌ها دارد.

ما دربحث آموزش وپرورش هم سالیان سال است هشدار میدهیم ،پرورش برآموزش مقدم است اما جابجایی این دو هم در حوزه تئوریک وهم در حوزه عمل هم انکارپذیر است وهم محال چرا که با استناد به علوم وفرضیات قدما از تغییر وتحول درآن پرهیز می‌کنیم. اینکه چرا علوم تربیتی ما دچار این آسیب جدی شده است باید به ساختارهای سیاسی توجه نمود وانگشت اتهام را به سمت سیاسیون نشانه برد، چراکه تمامی‌بحران‌های امروزی حاصل روند روبه ازدیاد فعالیت‌های سیاسی است. سیاست یک دروغ بزرگ وقابل تکرار برای مهلت گرفتن وآسیب رساندن به فرهنگ ملی یک کشور است. هرچه بیشتر بتوانیم فرهنگ را آلوده سیاست ودروغ پردازی کنیم اخلاق را بیشتر درجامعه به سمت نابودی خواهیم برد.

علم اقتصاد گواه این ماجراست که با برهم زدن تعادل بین فقرو ثروت می‌توان جامعه‌‌‌ای سرخورده خلق نمود. وقتی شکاف طبقاتی حاصل اقتصاد سیاسی افزون شد بتدریج می‌توان اخلاق وتعهد را از جامعه گرفت چرا که مردم فقیر به هر بی اخلاقی دست خواهند زد تا گرسنه نمانند وثروت اندوزی درآن جامعه به یک رویا تبدیل خواهد شد.

انحصاد طلبی ،دیگر گواه شکل گیری شکاف طبقاتی برای دستیابی بدین منظور است. وقتی انحصار گران به دنبال حصار کشی درجامعه باشند دو طبقه اجتماعی درتضاد با یکدیگر قرار خواهند گرفت وشکل گیری این تضاد بحران‌های اجتماعی وحتی خشونت‌های خیابانی را باعث می‌شود.

در قانون اساسی کشورمان برای مساوات دستورات بسیارشفافی صادر شده که متاسفانه نظام مدیریتی ما یا از آن اطلاعی ندارد ویا برای اجرا سهوا ویا تعمدا پرهیز می‌کنند. امروزه درحال تولید طبقه فقیر هستیم، بزرگترین کارخانه تولیدی ما که همان روستاهای کشور هستند درحال تخلیه می‌باشند. با تخلیه روستا‌ها به هر دلیل ، این بی اخلاقی‌هاست که در حوزه حاشیه نشینی خودنمایی می‌کند. روستا‌های ما که زمانی بزرگترین کارخانه تولیدی کشور بودند حالا دربحران بی آبی وبیکاری قرار گرفته اند وجوانان روستایی تاب استقامت دربرابراین ویرانی بزرگ را ندارند.

حالا کهنسالان که راه به جایی ندارند درخرابه‌های روستا‌های آباد دیروز عقربه‌های ساعت را تا لحظه سفر ابدی بدرقه می‌کنند وجوانان در شهر‌های بزرگ گرفتار حاشیه نشینی ومرگ تدریجی شده اند. ذکر آمارهای پلیس کشور از افزایش روند قاچاق گواهی برای ادعاست چراکه سیر صعودی اقتصاد مبتنی برقاچاق توسط همین عناصر مهاجر دربحرانی بی هویتی اتفاق می‌افتد.

درحاشیه شهرهای بزرگ پیدا کردن آدرس جوانان مهاجر بسیار آسان است چرا که شهرک‌های فقیر نشین با تمرکز دریک نقطه به کانون آسیب‌های اجتماعی تبدیل شده اند و جوانان ساکن دراین شهرک‌ها برای امرار معاش دست به مشارکت در صنعت قاچاق می‌زنند. بحران بی هویتی که مدیران کشور ازآن در تمامی‌سمینارهای اجتماعی اقتصادی سخن می‌گویند دارای پرونده‌‌‌ای قطور ونخ نماست چراکه در تمامی‌ادوار مدیران اجرایی وبرنامه ریز کشور درمورد آن گفته اند اما حاصلی جز اتلاف وقت دراین سمینارهای نداشته است.

بزرگترین عیب دراین راستا نبود دفتر مهاجرت در شهرهای بزرگ وکوچک است اینکه ما هر شهر را با ظرفیت چه تعداد شهروند با چه میزان زیر ساخت بنا کرده ایم بسیار مهم وحیاتی است.دفتر مهاجرت که ما از فقدان آن رنج میبریم می‌تواند جمعیت شهرها را براساس توان زیر ساخت‌ها کنترل کند واجازه حضور جمعیت شناور برای مدت محدودی را صادر کند ودرپایان افراد مهاجر باید آن نقطه را به سمت زادگاه خود ترک کنند. ما وقتی از مهاجرت سخن می‌گوییم که شهرهای ما فراخوانی برای این منظور از بین سرمایه گذاران ویا نیروهای متخصص صادرکرده باشند. بدون اعلام نیاز حضور افراد مهاجر به عنوان سربار تلقی می‌شود وباید دید مدیران ارشد کشور وبرنامه ریزان چه تدابیری برای کنترل این موضوع اندیشیده اند.

پس ما از طرفی درگیر تربیت نسل نو درجامعه هستیم درحالی که تقدم پرورش برآموزش را رعایت نکردیم وموج فساد ، اخلاق جامعه را به بیراهه کشانده واز طرفی به زیر ساخت‌های کشور برای امر مهاجرت هدفمند توجهی نداشته ایم . حاشیه نشینی از کنترل شهرداران خارج شده است چراکه دفتر مهاجرت برای ساماندهی امر مهاجرت هدفمند تاسیس نشده است . حالا حاشیه نشینی به ابزاری برای توسعه صنعت قاچاق تبدیل شده است وباید برای این حاشیه‌های پرنگ تر از متن برنامه‌‌‌ای استراتژیک داشته باشیم تا مانع نابودی فرهنگ کار، فرهنگ شهر نشینی و اخلاق درجامعه باشیم . امیدواریم مدیران واهل سیاست دراین مقوله ورودی جدی داشته باشندچراکه تاکید ما برتقدم پرورش بر آموزش است.///انتهای پیام 788 کلمه

کالای سرمایه‌‌‌ای

فرزاد وثوقی روزنامه نگار

چه شد مسکن وخودرو به کالای سرمایه‌‌‌ای تبدیل شدند؟ آیا واسطه‌ها می‌توانند در حوزه برنامه ریزی وسیاست گذاری‌های کلان کشور ورود کنند ویا با چراغ سبز دولت‌ها به این عرصه ورود کرده اند ودست به آشفتگی بازار زده اند؟ چه شد که مسکن به عنوان یک عنصر امنیتی اجتماعی ورفاهی خانواده، به اقشار متوسط ومستضعف پشت کرد؟

دولت‌ها موظف به ایجاد مسکن برای گروه‌های اجتماعی هستند، آنچه دیروز درقالب خانه‌های سازمانی کارکنان دولت را منتفع کرده بود ویک کاربزرگ اقتصادی امنیتی لحاظ می‌شد ، امروز آثاری درروابط اجتماعی امنیتی ندارد. تعریفی که مااز مسکن داریم دربعد امنیت خانواده خلاصه می‌شود. ضرورتی که باعث تشکیل خانواده وامنیت اجتماعی می‌شود وبا گرفتن این عنصر اصلی از زندگی اجتماعی ، عملا باب ازدواج را برای جوانان بسته ایم. باید دید با کدام توجیه دست به این اقدام نابخردانه زدیم.

حالا مسکن به یک کالای سرمایه‌‌‌ای تبدیل شده ودولت به جای حل مسئله درحال پاک کردن صورت مسئله است وبا طرح موضوع اخد مالیات از مسکن‌های خالی ودارای مالکیت خصوصی به آتش افروخته شده قیمت‌ها دامن می‌زند چرا که یکی از فاکتورهای تعیین قیمت دربازار میزان سرمایه صرف شده برای تولید است که دربخش ساختمان مبالغ پرداخت شده بابت مالیات ،پروانه ساخت ،انشعابات ، مصالح خریداری شده ومزد کارگران را شامل می‌شود.

حالا وبا این اوصاف میزان مالیات اخذ شده توسط دولت توسط مالکان از خریداران ویا مستاجران اخذ خواهد شد. این درحالی است که اگر برای خرید کباب به دکان کبابی‌ها هم مراجعه کنید وآن دکان برای خرید شما فاکتور صادرکند ، از شما به میزان مالیات برارزش افزوده دوسیخ کباب هم وجه دریافت می‌کند . درواقع مصرف کننده درحال پرداخت مالیات برارزش افزوده است که انگار باید از تولید کننده دریافت شود ویا محل دریافت این نوع مالیات مشخص شود. درهر صورت دولت بخشنامه‌های خودساخته ومغایر قانون بسیاری را صادر کرده است که منحصر به دولت یازدهم ودوازدهم نیست چراکه این نوع برخورد با اقتصاد وایجاد آشفتگی درآن موافق اعتقادات علمی‌اهل فن نیست. دولت بعد از گذشت 40سال اقتصاد را چنان درقبضه خود نگهداشته است که اقتصادیون هم درشگفتی مانده اند وهم دراسارت.

بازار آشفته ارز هم محصول دخالت‌های دولت است. چرا که به اعتقاد اهل فن دولت ارز 4200تومانی را به افرادی داده که فاقد شناسنامه تولید ، صنعت وتجارت هستند و دراین بین میلیاردها دلار سرمایه ملی ناپدید شده است چراکه دلارهای دولتی درمحل خود که همان مسیرتولید وخرید مواد اولیه است صرف نشده و درمحل‌های دیگری جاری گردیده است. این پرسش برای تکمیل این مطلب مطرح است که محل توزیع ارز درداخل کشور خزانه واسطه گران است یا خرانه بانک مرکزی ؟ پرواضح است تمام تحرکات اقتصادی زیر نگین انگشتری دولت اتفاق می‌فتد وشاید ورود قاچاق به کشوربرابر آنچه جناب رییسی ،ریاست قوه قضاییه درروزهای نخست ورود به قوه قضاییه اظهار داشتند توسط خود گمرکات انجام می‌شود.

درروزهای نخست وبرابر بازدید ایشان از گمرکات حتی موضوع قاچاق سوخت هم مورد توجه قرار گرفت که چگونه از مرزهای رسمی‌درحال اتفاق است ودوربین‌های رسانه ملی ، مرزنشینان مستضعف را مسوول این نابسامانی معرفی می‌کرد. بیایم خوش انصاف باشیم و20لیتری مرزنشینان مستضعف را با نفت کش‌های غول پیکر پهلو گرفته دربنادر مقایسه نکنیم.

درهر صورت دخالت دولت در اقتصاد کشور منجر به بروز ویرانه‌های بزرگی شده است وامروز تولید واشتغال بیچاره دست سیاست‌های دولت شده اند.به این نکته هم باید توجه کرد که این افتضاح اقتصادی محصول مشترک دولت‌های گذشته تا کنون است چراکه دولت‌ها درعین جناحی ودوقطبی بودن اما موید یکدیگر در رفتارهای تورمی‌درحوزه اقتصادی بوده اند. این قلم پیوسته در انتهای خود ابراز امیدواری می‌کند تا مناسبات اقتصادی سروسامان بگیرد وکشور از بحران اقتصادی خارج شود. پس باید امیدواربود چراکه علاوه بر روند افزایشی اختلاس‌ها وفساد دردستگاههای اجرای ، مظلومین هم که از تمامی‌حقوق خود محروم شده اند درحال آه کشیدن هستند وبدانیم وباور کنیم که دم مظلوم دامن ظاملمین را خواهد گرفت که این درچرخ روزگار به تثبیت رسیده است./// انتهای پیام 980کلمه

مجلس ناظرباشد

فرزاد وثوقی روزنامه نگار

کار اصلی قوه مقننه مطالبه گری حقوق ملت والبته قانون شناسی و قانونگذاری است واگر قوه مقننه از مطالبه گری حقوق ملت بازداشته شودبنظرمی‌آید کارایی اصلی خودرا از دست داده چراکه این مطالبه گری است که مجلس را زنده نگه میدارد. اگر از عمر قوه مجریه یکسال یا کمتر هم باقی مانده باشد ، قوه مقننه باید به طرح پرسش‌های قانونی خود از دولت بپردازد واگر این پرسش‌ها زمین گذاشته شود به معنای آن است که نمایندگان ملت درمقابل کم کاریهای سهوی وعمدی دولت سکوت اختیار کرده اند.

اصل ماجرا براین است که مجلس باید ناظربردولت باشد. متاسفانه جنگ احزاب درکشور باعث شده مطالبه گری‌های عمرانی ،اقتصادی ،اجتماعی ، رنگ وبوی سیاسی به خود بگیرند واین امر باعث اطاله مطالبات شود و بسیاری اموردرمحاق قرار بگیرد. قرار گرفتن مطالبات مردم درمعطلی ،زمان توسعه را به تاخیر انداخته ونباید فراموش کنیم تا سال 1400فرصتی نداریم سالی که نسبت به هدفگذاری آن اقدام کردیم تا ایران قدرت نخست منطقه شود.

نخوانده پیداست که دست‌هایی از درون وبرون ساز مخالف زدند ونگذاشتند کارها به سرانجام برسد. کارها دریک نظام انقلابی باید بصورت انقلابی سرومان بگیرند وتاخیر دراجرای برنامه‌های انقلابی به معنای پیشی گرفتن برنامه‌های نفوذ وانحراف از تئوری‌های تعریف شده انقلاب است . حالا بیش از چهل سال از انقلاب وشعارهای اساسی آن دربعد استقلال می‌گذرد. استقلال به معنای اقتصاد مقاومتی تعریف شده ،قابل بحث وبررسی است . شاید بعضی دراین رابطه نظر دیگری داشته باشند اما اقتصاد مقاومتی همان استقلال تعریف شده دراصل نظام اسلامی‌است.

حالا باید دید چرا این تعریف در نظام مدیریتی ما رای نیاورده وباعث تاخیر درانجام آن شده اند. ما هرچه پرونده اقتصادی دولت‌ها را بررسی می‌کنیم دست آخر به همین داستان فساد دربدنه قدرت می‌رسیم آنچه باعث شده میلیاردها میلیارد دلار از بیت المال به یغما رود واز بازگشت آن اطلاعی دردست نباشد اما پر واضح است مقصد اختلاص‌های انجام شده بانک‌های خارجی بوده است. با این اوصاف اقتصاد ایران ضربات شدیدی را دریافت کرده است ومعطلی درتامین اعتبار، بسیاری طرح‌ها وبرنامه‌ها زیر ساختی را به زوال واداشته است، چراکه پول‌ها را برباد داده اند وسهمی‌به عمران کشور نرسیده است.

باید تاسف خورد که چرا نظارت‌ها تا این اندازه ضعیف بوده است وبنظر می‌رسد باید همایشی محتوایی دراین رابطه با حضور عناصر قوای مقننه ودستگاههای نظارتی وبازرسی برگزار شود وبه واکاوی این شراکت پرداخت شود. شراکت از این لحاظ که مگر ممکن است گروهی چشم خود را بر روی غارت بیت المال بسته نگهدارند ودرشرایطی که اقتصاد کشور درتحریم بانک‌های بین المللی است اما بعضی خواص میلیارد میلیارد دلار را از کشور خارج کنند.

ما به نظارت مجلس شورای اسلامی‌که خانه ملت و محل فعالیت وکیل الرعایاست اعتقاد کامل داریم وباید دید نمایندگان ادوار مجلس هم همین اعتقاد را دارند! مطالبه گری درخصوص منافع مردم تا کنون درحد واندازه‌‌‌ای نبوده که بار مشکلات را سبک کند چرا که اقتصاد وبه تاثیر آن روابط اجتماعی فرهنگی ما بشدت زیر ضربه قرار داشته وبیکاری و مصائب آن از جمله عوارض این بحران پیش آمده است. بحرانی که درشبکه سیاسی کشور به دست آویزی برای حضور دررقابت‌های انتخاباتی تبدیل شده است. حالا موج فقر وشکاف طبقاتی را می‌توان به وضوح احساس کرد. دردوره‌های گذشته که روند رقابت‌های انتخاباتی بصورت زنده از تلویزیون پخش می‌شد ، نامزدهای پست ریاست جمهوری از اسرار بزرگی پرده برداری می‌کردند وحالا این اطلاعات دردست مردم است اما اصلاحی درآن انجام نشده است و تنها فایده‌‌‌ای که این برنامه‌های تلویزیونی داشته این بوده که این اطلاعات از حالت سری خارج شد و همه از آن مطلع شدند.

حالا سر مگویی باقی نمانده واصحاب قدرت درزمینه فساد سنگ تمام گذاشته اند ، آنچه رییس بنیاد مستضعفان درقالب اطلاعات اقتصادی فساد گونه درچند روز گذشته دربرنامه زنده تلویزیونی به سمع ونظر ملت رسانده اند.

باید امیدواربود تا امور اصلاح شود واگر اصلاحات به تاخیر بیفتد ویا انجام نشود باید درانتظار صدمات ولطمات شدیدتری باشیم که به از بین رفتن سرمایه‌های اجتماعی می‌توان آنرا خلاصه کرد. ///انتهای پیام 666 کلمه

تولید با فاصله از فساد

فرزادوثوقی روزنامه نگار

چرا از سرمایه گذار فراری هستیم وچرا تا کنون خصوصی سازی محقق نشده است ؟ چرا سرمایه گذارنماها برای ورودواستمرار به جربان تولید ، تسهیلات بانکی را خواستارواحیانا قربانی سیر معیوب تولید می‌کنند؟ میزان سهم آورده تولید کننده باید چه میزان باشد و خصوصی سازی به چه معناست ، آیا جریان خصوصی سازی باید با وام بانکی سروسامان بگیرد یا سرمایه گذاران باید منابع بانکی را افزایش وتوسعه را رقم بزنند؟ آیا حریم امنی برای سرمایه گذاری به معنای واقعی قایل بوده ایم وآیا تاریخ را برای ورود سرمایه گذار واقعی درتقویم می‌توان یافت؟

سرمایه درگردش همچنان اولین نیازکارآفرینان برای تولید وایجاد اشتغال است. دراین راستا این پرسش مطرح می‌شود که سهم آورده سرمایه گذاران وکارآفرینان دراین بین چه میزان است و سهم بانک‌ها دراین داستان چه میزان ؟ به طبع درکنار انتظاری که از بانک‌ها ومنابع موجودآنان می‌رود باید از سرمایه گذاران نیز انتظار سهم آورده داشت.

بعضی سرمایه گذاران تنها با یک طرح وارد گود سرمایه گذاری و تولید می‌شوند واگر درشهرک‌های صنعتی قصد استقرارداشته باشند ، از انواع واقسام حمایت‌های صنعتی ونیز زیر ساخت‌های مورد نیاز برخوردار می‌شوند و زمین به عنوان اولین ومهمترین نیاز، بصورت قسطی دراختیار آنان قرار میگیرد وتا اینجا بیشتر اموررا می‌توان حمایتی توصیف نمود .

بطور قطع پس از طی مراحل اولیه واخذ مجوز وپروانه‌های مربوطه ودریافت زمین باید وارد فازخرید ماشین الات شد که دراین بخش سرمایه گذاران باید هم سهم آورده داشته باشند و هم از تسهیلات بانکی با توجه به توجیه‌های اقتصادی تولید برخوردار شوند و دولت باید صنعتگران را حمایت کند. این حمایت‌ها شامل ابعاد داخلی وخارجی موضوع می‌شود چراکه دولت باید با اتخاذ روش‌های دیپلماتیک ، تولید کننده را در بازاریابی پیش وضمن تولید درآنسوی مرزها حمایت کند وزمینه ثبت سفارش‌های مقدماتی را نیزفراهم آورد.

بانک‌ها نیز باید به تولید کنندگان بها بدهند واز آنان حمایت کنند هرچند درسالهای گذشته به واسطه اتخاذ سیاست‌های پرتنش دولتی درروابط بین المللی ، اقتصاد ایران دچار صدمات بسیاری گردید که جبران آن محال است اما می‌توان درانتظار دگر اندیشی در حوزه تولیدبود که البته برای حصول آن راه درازی درپیش است.

درنگاهی دگر به اقتصاد ایران وحاشیه سازی‌های آن در داخل وخارج مرزها ، دولت هنوز نتوانسته جایگزینی برای درآمدهای نفتی خودپیدا کند هرچند روی صادرات غیر نفتی حساب باز کرده اما صادرات غیر نفتی جان لازم برای جبران کاستی‌های بودجه کشور را ندارد تا از این طریق سایر بخش‌ها خصوصا تولید را تقویت کند.

متاسفانه تولید درکشورمان در سالهای گذشته بصورت فله‌‌‌ای با فاصله زیاد از استانداردها وبسته بندی مورد پذیرش کشورهای منطقه واروپایی مواجه بوده است و دراین فاصله بسیاری بازار‌های پر رقیب را ازدست داده ایم وباید برای تصاحب دوباره آن هم کیفیت را ارتقا داد وهم بازاریابی را تقویت نمود چرا که تولید ملی زمانی دارای ارزش است که پیش ازطراحی و تولیدمحصول تقاضای بازارهای جهانی راکسب نموده باشد چراکهتولید دراولین گام باید بازاریابی دقیقی داشته باشد.

اما سرمایه درگردش نیاز واقعی بخش‌های تولیدی است که نباید بطور کامل متوجه تسهیلات بانکی شود چراکه منابع بانکی حاصل از سپرده‌های مردم در بانک‌هاست و بانک‌ها درصیانت از منابع حاصل از سپرده‌ها مسوولیتی خطیر دارند.بنظر می‌رسد بخش خصوصی باید روی منابع سایر بخش‌ها درقالب سرمایه گذار ومشارکت در تولید حساب کند وزمینه تولید را به گونه‌‌‌ای طراحی نموده باشد تا امکان مشارکت بخش خصوصی در فرایند تولید را فراهم کرده باشد . درکل تولید کننده باید روی سرمایه گذاری در سرمایه گذاری حساب کند تا تسهیلات پربهره بانک‌ها . دربسیاری کشورهای جهان بانک‌ها دنبال تولید کنندگان می‌دوند ودرایران تولید کننده دنبال بانک‌ها می‌دود ودست آخر به دلیل شرایط خاص و ورشکستگی تولید کنندگان ، این بانک‌ها هستند که باید به عوض مطالبات خود، زمین کارگاه وکارخانه را مصادره کند.

با این اوصاف به جایی نخواهیم رسید چراکه اقتصاد ایران پیروقوانینی خسته ونخ نماست. قوانینی که همراهی با تولید کننده وصادرکننده ندارد. تولید ملی وفرا ملی به میدانی بزرگ ووسیع نیازمند است که درآن بخش‌های خصوصی و تعاونی با فراق بال به عملیات اقتصادی بپردازند . عملیاتی با حمایت دولت با فاصله از فساد و حاشیه‌های قضایی . اینک امیدواریم هرچه سریعتر راهبردهای اقتصادی دولت اجرایی وبا تعامل مجلس بهترین روش برای نجات اقتصاد اتخاذ شود . /// انتهای پیام 741کلمه

دوباره اقتصاد

فرزاد وثوقی روزنامه نگار

همه درانتظار یک خبرخوش اقتصادی هستند. اقتصادایران به جای رویکرد تخصصی خود رویکردانتظارراپیشه کرده است ، چراکه کسی نمی‌داند باید چه کند وکدام راه را باید پیشه نماید . این بزرگترین عیب پیکره یک اقتصاداست، اقتصادی که باید دربعد ملی با تولیدات متنوع وکیفیت واستاندارد لازم بازارهای جهانی را هدف قرار بدهد. اما همه درانتظارند که چه اتفاق خوشی قرار است بیفتد وعجیب آنکه دولت می‌تواند با این شیوه روزگار بگذراند. آنچه مسلم است وضعیت اقتصادی بشدت خراب است وادامه راه را غیر ممکن می‌نمایاند. میزان سرمایه گذاری بخش خصوصی بشدت کاهش یافته واغلب پروژه‌های بزرگ را نظامیان قرار است به سرانجام برسانند و ادامه همین روش نیز اعتماد وامنیت سرمایه گذاری بخش خصوصی درحوزه‌های خارجی وداخلی را کاهش میدهد.

بخش تعاون مدتهاست خبری از خود منتشر نمی‌کند چراکه بشدت زمینگیر شده وخبری از مشگل گشایی تعاونی‌ها درحوزه اقتصادی به گوش نمی‌رسد. وزارت تعاون، کارورفاه اجتماعی ، مجموعه‌‌‌ای بزرگ ودهان پر کن برای سهولت بخشیدن به روش‌های اقتصادی بود وکه درطرح وبرنامه‌های خود باید خالق کارهای بزرگی می‌بودکه البته نبود. سازمان جهاد کشاورزی هم درشرح وظایف خود باید کارهای بزرگ اقتصادی انجام میداد که البته دراین حوزه هم کار بزرگی انجام نشده وحالا بحث گندم وخودکفایی آن درمجلس باعث شده تا دراین حوزه پرسش‌هایی ایجاد شود.

درمجموعه وزارت صنایع ،معادن وتجارت هم کارها بروفق مراد نیست وتیر‌های تجار به سنگ خورده ودلارها درحوزه صادرات یا به دلیل سیاست‌های تنش زای دولت ویا به هر دلیل دیگر به کشور بازنگشته است تا مکمل تولیدواشتغال شوند. دلارها در آنسوی مرز‌ها تقویت کننده نظام بانکی خارجی شده تا تقویت تولید واشتغال داخلی .

با این تفاصیل امنیت اقتصادی بشدت کاهش پیدا می‌کند ومیزان سرمایه گذاری علی رغم آنچه دولتی‌ها می‌گویند کاهش خواهد یافت. از طرفی برابر شنیده‌ها شمار قابل توجهی از کارآفرینان درانتظار بازگشایی مرزها برای خروج سرمایه‌های خود از داخل هستند واحتمالا دولت با فضای ایجاد شده با بازگشایی مرزها وخلاصی از تحریم بانکی روی سرمایه گذاری خارجی‌ها حساب باز خواهد نمود ،چراکه سرمایه گذاران داخلی به اندازه کافی هم انتظار کشیده اند وهم باخت‌های بزرگی داشته اند. از طرفی بانک‌ها کارآفرینان داخلی بدهکار را مورد اعتماد ودرشمار شرکای تضمینی خود نمی‌دانند واز طرفی بدهکاری کارآفرینان به صندوق‌های داخلی مانند تامین اجتماعی ودارایی بشدت فزونی یافته است ودولت قولی برای چشم پوشی وبخشودگی نداده ونمی‌دهد.

میزان تقاضا برای ثبت شرکت درکشورهای حاشیه خلیج فارس از سوی ایرانیان افزایش یافته است . دلارها در بانک‌های خارجی ویا گرفتار در عدم ثبات داخلی است ، باید دید نتیجه روند فعالیت‌های سیاسی دولتمردان ما با دول اروپایی وآمریکایی چه خواهد شد، آیا گشایشی درراه است؟ درهر حال وضعیت اقتصادی را باید سامان داد یا با سرمایه‌های داخلی ویا با دعوت از خارجی‌ها برای سرمایه گذاری . اصولا شاه بیت قضیه درهمین دو کلمه نهفته است ، استفاده از سرمایه‌های داخلی ویا خارجی . هر چند دولتی‌ها سعی دارند اقتصاد داخلی را با شعار سرپا نگهدارند اما برای عمل دراین حوزه احتیاج به سرمایه گذاری است. اینکه برروند سرمایه گذاری تاکید می‌شود چراکه بدون سرمایه شکل گیری اقتصاید، تولید واشتغال محال است.

حالا وضعیت ازاین قرار است که معاون وزیر صنعت، معدن و تجارت از احیا و راه‌اندازی مجدد ۴۶۸ واحد صنعتی از ابتدای سال ۹۹ تاکنون خبرمی‌دهد. این بدان معناست که برای ایجاد اشتغال متوسل احیای صنایع تعطیل شده ، شده ایم .این صنایع درزمان تعطیلی وفروپاشی اشتغال بسیاری را از میان برده اند وباید دید ایجاد اشتغال مجدد دراین بخش‌ها به اندازه تخریب‌ها گذشته بوده است یاخیر؟

همین مسوول اعلام داشته است که اکنون در شهرک‌های صنعتی کشور حدود ۴۵ هزار واحد صنعتی کوچک و متوسط مستقرند که ۹ هزار و ۵۰۰ مورد آنها تعطیل و راکد شده اند و امسال احیای یک‌هزار و ۵۰۰ واحد از آنها برنامه‌ریزی شده است. باید دید علت این تعداد تعطیلی چه بوده وحالا با چه شروطی بازگشایی خواهند شد و از طرفی این صنایع کوچک ومتوسط قادرند سهمی‌درصادرات داشته باشند وفرصت طلایی حضور دربازارهای جهانی را چگونه باز پس خواهند گرفت . بازارهایی که توسط رقبای آنان اشتغال شده است .

تعطیلی واحد‌های صنعتی درگذشته ونگاه دوباره به راه اندازی آنها هر دو به یک مشکل بزرگ تبدیل شده اند. چراکه اصل تعطیلی آنان افتضاح اقتصادی بوده است وبازگرداندن آنان به یک سرمایه گذاری بزرگتر نیاز دارد که احتمالا آن سرمایه گذاری را نمی‌توان درحوزه قضایی واحکام جدید صادره قلمداد نمود چراکه تولید وحفظ آن وپایداری اشتغال فرمول‌های تخصصی خود را دارد. به هر صورت امیدواریم چرخ اقتصاد کشوراز گل بیرون آید چراکه درسالهای پیش از انقلاب صنایع بزرگی درکشور فعال بودند ودرکوران انقلاب باید به میزان حفظ وحراست از جانمان ، اقتصاد را حراست می‌کردیم که البته این اتفاق نیفتاد و مدیران ونمایندگان گذشته باید دراین خصوص پاسخگوی ملت باشند که درحاشیه فعالیت‌های تند سیاسی اما الزاما باید تولید اشتغال را حراست می‌کردند. ///انتهای پیام 827 کلمه

گشایش سیاسی

فرزاد وثوقی روزنامه نگار

باید دید آنچه رییس دولت دوازدهم درمورد گشایش‌های اقتصادی اعلام کرده حول کدام محورها خواهد چرخید. آنچه تا کنون اتفاق افتاده منجر به خلق یک نظام سرمایه داری جدید و پیوست نظام سرمایه داری دوران پیش از انقلاب اسلامی‌بوده است. نظامی‌که مورد مخالفت بسیاری انقلابیون بود وباعث ایجاد شکاف طبقاتی ونهایتا فروپاشی حکومت پهلوی شد. درانقلاب سال 57 ملاک ومیزان رویارویی مستضعفین با مستکبران بود. آنچه باعث شده بود جامعه دوقطبی شود واین موضوع به یک مسئله اجتماعی وبی تفاوتی به آن در بلند مدت منجربه ایجاد یک خشونت اجتماعی سیاسی منتهی به فرپاشی شد.

بنظر می‌رسد اموال تجمیع شده در بیناد مستضعفان که محصول مصادره اموال افرادوابسته به حکومت قبل بود به تنهایی قادر بوده وهست تا ریشه فقر را به خشکاند. چرا که چپاول اموال درحکومت گذشته به حدی بوده که به وقوع انقلاب اسلامی‌درایران با هدف دستیابی به عدالت وبرابری اسلامی‌انجامید.حالا اما شکاف طبقاتی سیر صعودی یافته است وبا گذشت چهار دهه از انقلاب مستضعفین علیه مستکبرین اما مستضعفین دیگری همطراز با گذشته وبصورت مضاعف خلق شده اند. درواقع امروز طبقه متوسط وجود خارجی ندارد وهمه یا مستکبرهستند ویا مستضعف.

باید دید برنامه‌های راهبردی دولت دوازدهم با نگاهی به گذشته یازده دولت پیشین ،چگونه به اجرا گذاشته شده اند که محصول این برنامه‌ها تولید فقر بوده است. همچنین باید ادوار مجلس را مورد پرسش قرار داد که چگونه این برنامه‌های فقر ساز را تصویب وبه دولت برای اجرا، ارجاع داده اند. بدون شک می‌توان براین اعتقاد بود که نمایندگان در دوره‌های گذشته از سطح قابل قبولی ازاطلاعات اقتصادی ،اجتماعی و فرهنگی برخوردار نبوده اند و بیشتر برای خالی نبودن عریضه به مجلس ورود کرده اند ویا ورود به مجلس را بخشی از سهم خواهی خود از حکومت می‌دانسته اند.

بدون شک برنامه‌های اجرایی پاسخگوی نیازها نبوده است چراکه اقتصادیون کشور معتقدند ، قوانین نخ نما ومربوط به شصت سال گذشته است. این خبربه نوعی شوخی تلقی می‌شود چراکه چگونه ممکن است کشوری با برخورداری از روحیه نمایندگان انقلابی و با هدف اصلاح امور در ده دوره گذشته متوجه ضرورت اصلاح قوانین نشده ویا آنرا درک نکره باشند؟

کشور امروز درشرایطی قرار دارد که بحران‌های اقتصادی اجتماعی درآن محصول عملکرد مدیران ونمایندگان دیروز است. باید این پرسش را مطرح کرد که چرا مدیران ونمایندگان دیروز پیش بینی وچاره اندیشی برای امروز نکرده اند و امروز بااین همه معضلات ومشکلات روبه رو هستیم .

در روزهای تبلیغات برای انتخابات مجلس یازدهم با اوج بهانه‌ها از نظام مدیریتی ناکارآمد دولت یازدهم ودوازدهم مواجه بودیم وامروز همان مدیران ناکارآمد برسر کار خود حضور دارند و به تبادل اطلاعات با نمایندگان پیروز مجلس یازدهم مشغولند! ایضا که بعضی نمایندگان مجلس دهم پست‌های دولتی گرفتند وپس از یک دوره بازیگری نقش نمایندگی حالا کارمند رتبه بالای دولت شدند.

این روزها برای آنان ، حکایت از تعامل با دولت در روزهای سخت گذشته را دارد ودرواقع آنان مزد خوش خدمتی خودرا به دولت گرفتند چراکه باید برای مردم مطالبه گری می‌کردند ونکردند وبه دنبال مطالبات خود از دولت بودند ودراین راستا به توفیق رسیدند.

ما دردو جبهه دچار ضعف بزرگی هستیم ، اول اینکه وکیل الرعایا به دنبال مطالبات مردم نیستند ودوم اینکه نظارت‌ها بی اثر ویا اصولا کارآمد نیست. وقتی نظارتی وجود نداشته باشد از درون فساد اتفاق می‌افتد و افراد صاحب قدرت به فکر منافع خود وهیات همراه می‌افتند و مردم را فراموش می‌کنند. نقطه اوج فراموشی مردم ،به بحران‌های اقتصادی اجتماعی امروز بدل می‌شوند و یکی از علل ریزش سرمایه‌های اجتماعی همین فراموشی از بالا به پایین است. بازهم باید امیدوار بود که گشایشی درامور اتفاق بیفتد که دوام وبقا درهمین نکته کلیدی است. اگر دو قوه مجریه ومقننه یک دل و همراه برای حل مشکلات مردم اقدام کنند بطور قطع اتفاق مهمی‌خواهد افتادودرغیر این صورت همچنان باید شاهد تورم وریزش سرمایه‌های اجتماعی باشیم . ///انتهای پیام 659 کلمه